Monday, March 31, 2014

No.



დედა ჟანგბადი მეუბნება, რომ დამნაშავედ უნდა ვიგრძნო თავი.
ბანკირი თაგვივით მოვიდე საღამოს სახლში, უხმოდ და ულამაზოდ, გაღიზიანებულმა ვუყურო როგორ გადადის ყირაზე ჩემი შეუხედავი მეზობელი
ტელევიზორში, რომლის წინაც არავის უცინია
და არავის უტირია.
მტვრიან მაგიდაზე მედოს პულტი და ნახველით სავსე ასანთების შეკვრა,
ვისუნთქო მძიმედ და პოლიტკორექტულად, სხვისი კლიმაქსიანი, გადაუხედავი შეხედულებების იმპოტენტი პატივისცემით.

ტრაკზე მაკოცეთ.

მე ვიღაცის მოვლილ, ოთხკუთხედ ეზოში ვიწექი გულაღმა და
ფეხშიშველი დავდიოდი ბაბუაწვერებში და
ამაყად, მოურიდებლად ვარწყევდი და

ყოველ საღამოს ვეწეოდი გაბრიელ გარსია მარკესს,
თავისი ბრძენი და დაუდევრად ჩერჩეტი ქალებით, ბილწი დედებით და
ჯადოსნური ბოზებით, ვარდებით, მზით და
სიკვდილით აქოთებული საცვლებით.

მე ნესტოებში დამდიოდა ყველაზე დიდებულად ბინძური ქალაქი, გვირაბებში აკივლებული მოჩვენებებით, და
ისე მგზნებარედ, ისე მოურიდებლად მეკიდეთ ფეხებზე, როგორც
თქვენ გკიდიათ ახლა ჩემი

ემოციურად დაწნული თმა,

ორიათას რვაას ორმოცდაჩვიდმეტი მილი და მისთანები.


ახლა კი ნეტავ იცოდეთ, როგორ მინდა ყველაფერი იცოდეთ.

როგორ მინდა რომ ყველაფერი იცოდეთ, აჰ, ნეტავ იცოდეთ.

როგორი დიდი რაღაცეები პატარავდება და ქრება ისეთ ვითომ მარტივად შერჩეულ სიტყვებში, როგორიცაა ჭირი და
ლხინი.

რომ საკმარისია ერთი პატარა ტკაც, და უკან ჩემ ფეხებს დავაბრუნებთ რამეს. მაგრამ არავითარ შემთხვევაში არ არის ეს ცუდი ან
კარგი.

რომ იყო ბიჭი, რომელმაც კედელი შემოიშენა მხოლოდ იმიტომ, რომ ენახა როდის მოიმტვრევდა სახეს მასზე აცოცებული და შუა გზიდან ჩამოხეთქებული გოგო,
რომელიც თითქოს ერთი შეხედვით
ისე რა, არაპროპორციული მხრები ჰქონდა ცოტათი

და მკერდიც თითქოს სხვადასხვა მხარეს იყურებოდა მაგრამ
იჯდა და მღეროდა,
თავისი ცუდად შეღებილი თმით და
ამბობდა და იცოდა, რომ სახის მომტვრევის შიში პირველი და მთავარი შიშია
და სულაც არ რცხვენოდა, რომ ყველას უნდოდა რომ ცოდნოდა ბიჭზე, რომელმაც კედელი შემოიშენა
და მერე მოკვდა კიდეც, თუმცა ეგ სულაც არ იყო მთავარი ამბავი.

3 comments:

  1. სანამ წავიკითხავდი, ახალი პოსტი რომ დავინახე, გული ამიჩქარდა!!
    და რაც არ უნდა ეწეროს:
    მადლობა, იმისთვის, რომ ამიერიდან, რა დროც არ უნდა გავიდეს, მეცოდიენება - აქ ისევ ცხოვრობენ?!

    ReplyDelete
    Replies
    1. This comment has been removed by the author.

      Delete
  2. გეყოფა სიჩუმე!
    გამოჩნდი!

    ReplyDelete